Cel pracy: Chore na raka szyjki macicy w stopniu zaawansowania I według FIGO z niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi leczone są operacyjnie z uzupełniającą radioterapią lub radiochemioterapią. Celem pracy była ocena wyników leczenia chorych na raka szyjki macicy w stopniu IB według FIGO w materiale Kliniki Onkologii Ginekologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu i porównanie wyników z danymi FIGO zawartymi w Annual Report 2006. Pacjenci i metoda: Analizie retrospektywnej poddano 61 chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy leczonych w latach 2003-2005. U 45 pacjentek została wykonana operacja Wertheima-Meigsa, u 16 chorych proste usunięcie macicy z przydatkami. U 58 kobiet zastosowano uzupełniającą teleterapię i brachyterapię, u 3 chorych samodzielną brachyterapię. U 27 chorych przeprowadzono teleterapię konwencjonalną, u 31 chorych konformalną. Wyniki: Dla całej badanej grupy 5-letnie przeżycia całkowite wyniosły 75,9%. W grupie chorych po operacji Wertheima-Meigsa poddanych radioterapii konwencjonalnej 5-letnie przeżycia całkowite wynosiły 72,2%, a w grupie poddanych radioterapii konformalnej 75%. W grupie chorych po prostym usunięciu macicy z przydatkami, które były napromieniane techniką konwencjonalną, 5-letnie przeżycia całkowite wynosiły 71,4%, u napromienianych techniką konformalną 80%. Wnioski: Podsumowując, zastosowanie radioterapii konformalnej wpływa korzystnie na wyniki leczenia, szczególnie u chorych po prostym usunięciu macicy z przydatkami. Pomimo postępu w metodach leczenia nie zanotowano poprawy wyników leczenia u chorych na raka szyjki macicy, a wyniki leczenia w Polsce są istotnie gorsze niż na świecie.